Έτσι θα τον θυμάμαι τον Βλάσση
Σαν σήμερα 14 Οκτωβρίου 2004 – πριν 18 χρόνια, έφυγε από την ζωή.
Αν ζούσε θα γινόταν 71 ετών. Ήταν φίλος μου. Αγαπιόμασταν πολύ, δουλέψαμε μαζί, του θύμωνα αλλά για πολύ λίγο- γιατί πάντα με έκανε και γέλαγα. Βγαίναμε έξω, κάναμε αλητείες και όποτε τον χρειάστηκα ήταν πάντα δίπλα μου. Έλεγε ότι ήταν αδελφός. Και ήταν. Ο Βλάσης ήταν η χαρά της ζωής και πάντα έτσι θα τον θυμάμαι. Συγκινούμαι και βουρκώνω μερικές φορές αλλά πάντα με μια υποψία χαμόγελου… Τον γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και μείναμε φίλοι μέχρι τέλους.
Κλασσικός Τοξότης, ήταν ένα «φεύγα» άτομο και πάρα πολύ καλό παιδί. Όταν με έστηνε για κάμποση ώρα στα ραντεβού μας και εγώ απ’ τα νεύρα μου έβγαζα καπνούς απ’ τ’ αφτιά, άλλαζε την φωνή του – την έκανε σαν comic – και μου πετούσε μια αστεία ατάκα, που δεν γινόταν να μην σκάσω στα γέλια. Έτσι τέλειωνε το συμβάν και προχωρούσαμε πάρα κάτω.
Δουλέψαμε μαζί στην CBS όταν έκανα προβολή για τους δίσκους του. Τον πήγα στον Ντίνο Διαμαντόπουλο για μια φωτογράφηση που απ’ ότι έλεγε ήταν η καλύτερη της ζωής του. Έγραφα γι’ αυτόν στην Μανίνα, με γνώρισε στην Αλίκη για να κάνω όλη την επικοινωνία του Βίκτωρ Βικτώρια, και έτσι άρχισα να μπαινοβγαίνω στο διαμέρισμα της οδού Στησιχώρου και μάλιστα να μπαίνω και στα άδυτα της Αλίκης. Στην κρεβατοκάμαρα της. Εκεί που στο μπάνιο της, πάνω από την λεκάνη της τουαλέτας είχε κρεμασμένη την φωτογραφία της με τον διάδοχο Κωνσταντίνο.
Ατελείωτες βραδιές που βγαίναμε παρέα στα club: Στο Roxy, στο Εργοστάσιο, στο King George με την Λάσκαρη, στο party που οργάνωσα για τους Roxy Music είχαν έρθει με την Αλίκη, και ο Bryan Ferry είχε λυσσάξει να του την γνωρίσω. Ο Βλάσης στην Σκιάθο με animal print μαγιό, δεκαετίες πριν γίνουν μόδα τα animal print. Οι αναμνήσεις πέφτουν βροχή, το ίδιο και οι εικόνες από το παρελθόν…. Δεν μπορώ να τις συμμαζέψω.
Ο Βλάσσης Μπονάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Νοεμβρίου του 1951. Παιδί μιας αστικής οικογένειας, σπούδασε υποκριτική στο Λονδίνο, αλλά συνέδεσε το όνομά του κατ’ αρχήν με την ελληνική ροκ μουσική σκηνή της δεκαετίας του ’70. Ήταν ο τραγουδιστής και στιχουργός των θρυλικών «Πελόμα Μποκιού». Το συγκρότημα διέγραψε μια πολύ σύντομη πορεία, μόλις δύο ετών, πρόλαβε ωστόσο και δύο δίσκους να βγάλει και 2-3 μεγάλες επιτυχίες να υπογράψει, με γνωστότερο τον περίφημο «Γαρύφαλλο».
Τα φώτα της δημοσιότητας για τον Βλάσση Μπονάτσο άστραψαν όσο ήταν στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη ως συνεργάτης και ως σύντροφός της. Σταθμός στην καριέρα του ήταν ο ρόλος τού Che στο μιούζικαλ του Tim Rice Evita, όπως και το Βίκτωρ Βικτώρια.
Ο επόμενος σταθμός στην -μετά τη Βουγιουκλάκη-καριέρα του ήταν η συμμετοχή του στους «Απαράδεκτους» που έκαναν τεράστια τηλεοπτική επιτυχία. Στους Απαράδεκτους εγώ έκανα την μουσική επιμέλεια, αλλά ήταν πολλές οι φορές που βρισκόμουν και στα γυρίσματα. Δεν θα ξεχάσω φυσικά όλους – τους πάντες – έτοιμους για γύρισμα να περιμένουμε τον Βλάση, που όπως πάντα είχε αργήσει…
Έκτοτε, με σποραδικές μουσικές εμφανίσεις και με δισκογραφικές, κινηματογραφικές, ή θεατρικές συμμετοχές, στράφηκε κυρίως στην τηλεόραση. Ακομπλεξάριστος, ετοιμόλογος, με χιούμορ και ατάκα, βρήκε εκεί το φυσικό του χώρο. Παρουσιαστής σε τηλεπαιχνίδια και σόουμαν, παρουσιάζει επί σειρά ετών τα «Άλλα Κόλπα». Έτσι καθιερώθηκε ως αγαπημένη τηλεοπτική προσωπικότητα, ζώντας και τις καλές και τις κακές επιπτώσεις αυτής του της ιδιότητας.
Όταν βγαίναμε και κάναμε παρέα με την Λάσκαρη, δεν είχε περάσει από κανενός το μυαλό ότι κάποια στιγμή ο Βλάσης θα παντρευόταν την Μάρθα, την κόρη της Ζωής. Κι όμως με τη Μάρθα αγαπήθηκαν, έζησαν μαζί στο υπέροχο διαμέρισμα στον περιφερειακό του Λυκαβηττού (απίστευτες εποχές), και απέκτησαν μια κόρη, τη Ζένια.
Άνθρωπος με πολυδιάστατο ταλέντο και ενθουσιώδη χαρακτήρα ο Βλάσης Μπονάτσος, με την προσωπική του διαδρομή στο τραγούδι, το θέατρο και την τηλεόραση, άφησε το δικό του ιδιαίτερο στίγμα στο χώρο του θεάματος και κέρδισε την αγάπη του κοινού Απεβίωσε πρόωρα, στις 14 Οκτωβρίου του 2004 σε ηλικία 53 ετών. Σύμφωνα με το ανακοινωθέν ο θάνατός του οφείλεται σε «αποφρακτική οιδηματώδη λαρυγγίτιδα».
Για μένα ο Βλάσης ήταν φίλος, αδελφός, ο άνθρωπος “party” !!! Και έτσι θα τον θυμάμαι πάντα…
